Kominn II

Okkur var semsagt vísað úrtúr Flugleiðavélinni til Köben, því einhver mistök áttu sér stað í bókun að sögn þeirra flugfreyju sem kom til mín frekar lúpuleg og bað okkur um að fara út úr vélinni, þar sem við vorum á hoppmiðum. Mistök áttu sér stað og aðrir áttu meiri rétt á að nota sætin (sennilega einhverjir gæðingar sem duttu inn á síðustu stundu). Þannig að við hunskuðumst út úr vélinni með farangurinn, en ég rabbaði svo við stúlkurnar við landganginn, sem voru að taka saman pjönkur sínar. Sú hugmynd kom upp að setja okkur í sætin hjá flugmönnunum en það er stundum gert í neyð þegar eðalstarfsmenn fljúga með Flugleiðum. Þessi djarfa flugfreyja datt í hug að slá á þráðin til flugstjórans sem samþykkti að leyfa okkur að sitja fram í hjá flugstjóranum og nemanda hans. Þvílík hundaheppni að fá að vera með, en það kostaði það að ekki mátti fá sér bjór. Bannað að drekka í flugklefanum áfenga drykki, bara Cola! Nokkrum tímum seinna sátum við um borð í SAS breiðþotu af Airbus gerð, en hún var einnig troðfull, þannig að aftur var heppnin í för, þegar við fengum síðustu sætin í vélinni sem þó var ekkert smá ferlíki í samanburði við litlar Flugleiðavélarnar. Þegar til Bangkok var komið var maður auðvitað allveg hunþreyttur og ógeðslegur og þá var ekkert betra en að setjast upp í bíl og aka í tvo tíma frá Bangkok flugvelli til Pattayastrandarinnar, nánar tiltekið Jomtien strandarinnar, sem er næsti bær við hina illræmdu Pattayaströnd. Varast skal að taka þá "leigubílstjóra" sem sitja fyrir manni um leið og maður labbar í gegnum tollinn, heldur skal fara í röðina þar sem löggiltir leigubílar bíða í röðum. Þeir eru merktir Taxi-Meter og eru mun ódýrari en harkararnir sem eru að keyra ólöglega og eflaust margir hættulegir og setja yfirleitt upp ruglverð. Hvað um það þá var ferðini heitið til Pattayasvæðisins, en Pattaya er heimsfrægur gleðimolabær þar sem hægt er að sinna hinum ýmsustu líkamlegum hvötum í vingjarnlegu umhverfi. Sumir Tælandsfarar fara einungis til Pattaya og þræða þar einungis tvær götur (og þvergötur þeirra), þar að segja strandgatan og Pattaya annað stræti, en ég tel að um 70% af Tælandsförum haldi þangað með smáviðkomu í Bangkok. Semsagt af öllum 500 þúsund ferkílómetrunum sem Thailand skartar þá sjá þessir kynlífsfíklar bara tvær götur. Þvílíkt sem þetta fólk fær ranghugmyndir af landinu. Þetta á líka við um margan Íslendinginn sem þangað kemur. Ég tel mig vonandi vera í hópi þeirra sem hafa þeyst um landið og fengið aðra mynd af Thailandi. Við semsagt brunuðum beint í einbílishús í útjaðri Jomtienstrandarinnar þar sem við höfðum afnot af risastóru einbílishúsi og góðum bíl. Þar átti ég eftir að keyra næstu daga um Pattayasvæðið bæði fullur og próflaus, því ég hafði nefnilega gleymt að endurnýja alþjóðaökuskirteini mitt heima á Íslandi.
Framhald......