Vin

Sem fulltrúi minnar geðdeildar kíkti ég á jólaskákmót Vinjar, en í Vin á Hverfisgötu er rekið stórmerkilegt athvarf fyrir fólk með geðræn vandamál. Skákmótið hófst kl. 13.00 í gær (mánudag) og ég lét mér ekki muna um að mæta, þótt ég hefði verið á næturvakt nóttina áður. Sérlegur gestur mótsins var einmitt íslenski stórmeistarinn Henrik Danielsen. Ég þakkaði mínum sæla fyrir að hann hafði ekki séð Baunapistilinn minn í gær, enda varla læs á íslenska tungu ennþá, en hann er farinn að tala þó nokkra íslensku. Ég tapaði fyrir fidemeistaranum Róbert Harðarsyni, en gerði svo jafntefli við Henrik og endaði í þriðja sæti, eftir þeim Henrik og Robba. Enginn íslenskur stórmeistari vinnur eins vel fyrir skákina og Hendrik. Nánari úrslit á mótinu má nálgast á vef Rauða Krossins. Hvað hefði gerst í íslensku skáklífi ef Friðrik Ólafsson hefði ferðast um landið og kennt skák eins og Hróksmenn og Henrik hafa gert. Það hefði örugglega gert margt gott. Friðrik Ólafsson gerði lítið sem ekkert fyrir skákina á sínum tíma og aðstoðaði fjórmenningaklíkuna ekki neitt þegar þeir voru að stíga sín fyrstu spor í skákinni. Þetta var altalað á sínum tíma. Get bara vitnað í Óla Hraunberg, sem gerði alveg frábæra hluti á sínum tíma. Reyndar var hann mjög umdeildur alveg eins og kollegi hans Hrafn Gunnlaugsson skákjöfur. Þeir hafa unnið alveg ómetanlegt starf í unglingaþjálfun. Ólafur Hraunberg á m.a mikið í stórmeisturum okkar alveg eins og Hrafn á eftir að eiga í meisturum framtíðarinnar. En Friðrik má þó eiga það að með árangri sínum gerði hann skákinni á Íslandi mikið gagn. En hann gaf ekkert af sér nema snilldina.

HVÍTUR LEIKUR OG NÆR JAFNTEFLI